والنتاین یا اسپندار مذگان؟! - معرفی جشن سپندارمزدگان

   سلام دوستان عزیز. دوست دارم این مطلب را به زبان فارسی بنویسم تا تمام   دانشجویان گرامی از آن استفاده کنند:    

چند سالی است که ۲۵ بهمن ماه در بین جوانان ایرانی هیاهو و هیجانی دیده می شود و مغازه های اجناس لوکس و کادویی پر از جوانانی است که برای ابراز مهر و محبت به یکدیگر در حال خرید دیده می شوند . ابراز عشق و دوستی یکی از هدایای آفریدگار به نوع بشر و بسیار پسندیده و شایسته فرزندان میهن گرامی ما ایران است . اما آنچه در این پدیده جای شگفتی و حتا شوربختی است تقلید فرزندان این آب و خاک که پیشینه ای درخشان و فرهنگی افتخار آمیز دارند از پدیده ای نو ظهور به نام valentine که واژه آن از نام کشیشی به نام والنتینتوس آمده که در زمان کلودیوس امپراطور روم که ازدواج را برای سربازان رومی قدغن کرده بود اقدام به عقد سربازان رومی با دختران محبوبشان می نمود و سرانجام این کشیش به زندان افتاد .

در زندان عاشق دختر زندانبان گردیده و با قلبی عاشق به جرم جاری کردن عقد عشاق به جوخه اعدام سپرده می شود . غربی ها سالروز مرگ وی را که سه قرن پس از میلاد مسیح به وقوع پیوسته را گرامی می دارند و اکنون به دلیل احساس بی هویتی/ جوانان سرزمین کهن را در دام فرهنگ اجنبی مشاهده می کنیم .

این ضربه چنان سهمگین بر ما فرود آمده که کمتر کسی است که امروز بداند در ایران باستان نه چون رومیان سه قرن پس از میلاد بلکه ۲۰ قرن پیش از میلاد روزی موسوم به روز مهر در میان ایرانیان وجود داشته است و جالب اینکه بدانیم در گاهنامه ( تقویم ) جدید ایران دقیقا این روز همزمان است با ۲۹ بهمن یعنی تنها چند روز پس از ولنتاین فرنگی .

این روز (( سپندارمزدگان )) یا اسپندگان نام داشته است . فلسفه روز عشق به این صورت بوده که در ایران باستان هر ماه سی روز داشته است و هر روز دارای نامی بوده است و سپندارمزدگان لقب ملی زمین بوده یعنی گستراننده و مقدس و فروتن و بر این باور بودند که زمین نماد مهر است چون با فروتنی و تواضع و گذشت به همه مهر می ورزد و زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامن پر مهر خود امان می دهد .

بنا بر این به همین دلیل در فرهنگ ایران باستان سپندارمزدگان را به عنوان نماد مهر می پنداشتند و جشنی با نام جشن سپندارمزدگان می گرفتند . سپندارمزدگان جشن زمین و گرامی داشت مهر است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می کردند اما اکنون مدت هاست مردم با فرهنگ کهن و باستانی خود نا آشنایند و شکوه و زیبایی این فرهنگ با آنان بیگانه شده تا جایی که جوانان ما با داشتن چنین منطق پاک و بی آلایشی به دامان فرهنگ بیگانه پناه می برند .

هویت هر ملتی در تاریخ آن ملت نهفته است و اقوامی که در تاریخ از جایگاه شامخی برخوردارند ملت هایی هستند که توانسته اند فرهنگ اسطوره ای باستانی خود را حفظ کنند . شاید هنوز هم دیر نشده باشد که روز عشق فرنگی را از ۲۵ بهمن به ۲۹ بهمن ماه منتقل کنیم و نام زیبای سپندارمزدگان ایران باستان را جایگزین valentine غربی و بیگانه نماییم . 

در اینجا از نویسنده مطلب که دقیقا نمیدونم کدام عزیز است تشکر می کنم...