بودن یا نبودن؟

بودن یا نبودن : بحث در این است: آیا عقل را شایسته تر اینکه مدام از منجیق و تیر دوران

جفا پیشه ستم بردن , و یا بر روی یک دریا مصایب  تیغ آهختن , و از راه خلاف ایام آنها

را سر آوردن؟ بمردن خواب رفتن بس; و بتوانیم اگر گفتن که با یک خفتن تنها همه آلام

قلبی و هزاران لطمه و زجر طبیعی را جسم ما دچارش هست پایان میتوان دادن, چنین انجام

را باید به اخلاص آرزو کردن. بمردن; خواب رفتن; خواب رفتن; یحتمل هم  خواب دیدن!

ها, همین اشکال کار ماست زیرا اینکه در آن خواب مرگ و بعد از آن کز چنبر این گیرودار

بی بقا فارغ شویم آنکه چه رویا ها پدید آید همین باید تامل را بر انگیزد: همین پروا بلایا را

طویل العمر میسازد و گر نه کیست کوتن در دهد در طعن و طنز دهر و آزار ستمگر, وهن

اهل کبر و رنج خفت از معشوق و سر گرداندن قانون تجریهای دیوانی و خواریها که دایم

مستعدان صبور از هر فرومایه همی بینند اینها جمله در حالی که هر آنی بنوک دشنه ای

عریان حساب سخویش را صافی توان کردن؟ کدامین کس بخواهد این همه بار گران بردن,

عرق ریزان و نالان زیر ثقل عمر سر کردن جز آنکه خوف از چیزی پس از مرگ (آن

زمین کشف ناکرده که هرگز هیچ سالک از کرانش بر نمیگیرد.) همانا عزم را حیران و

خاطر را بر می انگیزد که در هر آفت و شری که می بینیم تاب آورده, بیهوده به دامان

بلیاتی جز از اینها که واقف نیستیم از حال آنها خویشتن را در نیندازیم ؟ بدین آیین شعور و

معرفت ما جمله را نامرد میسازد, بدین سان,  پوشش اندیشه و سودا صفای صبغه اصلی

همت را به رو زردی مبدل سازد و نیات والا و گران سنگ از همین پروا ز مجری منحرف

گردیده از نام " عمل"  محروم میمانند.

(پرده سوم – صحنه یکم- سطرهای 90-56 هملت شاهکار بی نظیر ویلیام  

 شکیسپیر) 

برای دانلود کتابهای انگلیسی و فارسی به وبلاگ زیر مراجعه کنید: 

www.ali-taghinezhad.blogfa.com